زن‌دایی- تو این دوره زمونه‌ای که همه از بقال سر کوچه بگیر بیا تا خبرنگار سرویس فضول‌سنجی خبرگزاری چی‌چی‌اینا، کارشناس شدن و نظر می‌دن که ازدواج خوبه و برید ازدواج کنید و برید ببینید زندگی متأهلی چه خوبه و چه خوش می‌گذره و حسابی هم قول و وعده میدن مسوولان معظم که وام فلان قدری می‌دیم و حمایت فلان‌جوری می‌کنیم و کلاً فیل هوا می‌کنیم… الکی و بی‌خود و بی‌جهت، یه عده آدم کارنشناسِ بی‌خود و بی‌جهت! (یعنی آدمی که بی‌خوی و بی‌جهت حرف مثلاً کارشناسی می‌زنه) حرف بی‌خود و بی‌جهت می‌زنن که:

«ای بابا… این چه وضع مهریه و سخت‌گیری واسه ازدواجه؟ این خونواده دخترا نمی‌خوان خجالت بکشن؟ این همه مهریه گرفتن واسه چیه؟ حالا درسته که مهریه رو کی داده و کی گرفته ولی خیلی‌ها هستن که بابت ندادن مهریه الان آب خنک دارن نوش جون می‌کنن… خب مهریه رو کم کنین تروخدا! خواهش … تمنا…التماس…»

ای کاش یک بود به این آقازاده‌ها به یه زبونی که حالی‌شون بشه بگه:

«ببخیدا… ببخشیدا… خیلی خیلی ببخشیدا… چی ارزون شده که مهریه رو ارزون کنیم؟ لبنیات ارزون شده؟ شیر و ماست و کره و خامه گرون شده که ارزون نشده، کشک و دوغ هم حتی گرون شده خوش انصافا! حالا ما رو چه حساب بیایم هزار و سیصد و شصت هفتاد تا سکه ناقابل رو کم کنیم؟ چی؟ طلا هم گرون شده؟ خب گرون شده که شده! مگه ما گرونش کردیم؟ هر کی گرون کرده خودش بره ارزونش کنه! تو این اوضاع که مرغ شده کیلو چند تومن و تخم‌مرغ شده دونه چند تومن، مهریه واسه چی کم بشه؟»

بله… حرف شما درست. تیتر این مطلب درباره تسهیلات ازدواج برای آقاپسرا از طرف خونواده دخترا بود، ولی خب شرمنده اخلاق ورزشکاری همه ماداماد‌های بعد از این شدیم! احتراماً خدمت‌تون عرض میشه که کور خوندین! اون مهریه‌های پایین رو لولو برد! بی‌خود و بی‌جهت به شکم‌های مبارک‌تان صابون نزنید خواهشاً.